„Pandemiczna” rzeczywistość szkolna w każdej placówce może wyglądać inaczej. Panujący system trudno nazwać precyzyjniej niż „losowym”. Do jednych szkół nie mogą wejść rodzice. W innych dzieci nie mogą wyjść na przerwę z klasy. W niektórych placówkach zamknięte są stołówki i świetlice. W jednych szkołach mierzą temperaturę, w innych nie. Dzieci muszą zakładać maseczki na przerwach, ale też nie wszędzie. Nie brakuje też szkół do których bez maseczki uczeń nie wejdzie! W polskich sądach są już pierwsze sprawy zakładane przez rodziców. Paradoks polega na tym, że dyrektorzy szkół mają możliwość wprowadzenia wymogu zasłaniania ust i nosa na terenie szkoły, nawet podczas lekcji – o tym muszą już zadecydować sami. I decydują, bo to na nich ministerstwo przerzuciło ten obowiązek.

I tu każdy ma swoją wizję. Zdarza się, ze uczniowie nawet na lekcji WF ćwiczą w maseczkach. Istotnym ograniczeniem, jest też wyeliminowanie w wielu szkołach np. wycieczek, bo propozycja aktywności nie uzyskała zgody dyrektora placówki, choć w myśl przepisów oświatowych, to forma bardzo potrzebna i rekomendowana. Podobnie jest w przedszkolach, są instytucje w których dziecko nie może bawić się na placu zabaw, korzystać z piaskownicy, wprowadzane są także - dla przykładu - zakazy mycia zębów w przedszkolu.

Tryb nauczania

Nadal zdecydowanie dominuje tradycyjna forma kształcenia. Jest też znikomy procent zamkniętych szkół, ponieważ w placówkach wykryto SARS-CoV-2. Według informacji przekazanych przez MEN w poniedziałek 21 września, 48 200 przedszkoli, szkół i placówek pracuje w tym momencie trybie stacjonarnym, 71 w trybie zdalnym, a 213 w trybie mieszanym.

Należy pamiętać, że w przypadku wystąpienia zagrożenia epidemiologicznego dyrektor szkoły, po uzyskaniu pozytywnej opinii Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego i za zgodą organu prowadzącego, może częściowo lub w całości zawiesić stacjonarną pracę szkół i placówek. Wówczas dopuszczalne są dwa warianty kształcenia: B i C.