Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości w Ełku. Przed nami Noc Świętojańska nazywana Nocą Kupały,  obchodzona  z 23 na 24 czerwca. Serdecznie zapraszamy do wspólnej zabawy. Będą tańce, muzyka, śpiew, ale także zaplatanie wianków, które potem popłynął w wodach naszego Jeziora Ełckiego. 

PROGRAM:

• Godz. 18:00-20:00 - zabawa taneczna na bulwarach nad rzeką Ełk

• Godz. 20:00 - Koncert zespołu Sumana
  Zespół Sumana to dynamiczne autorskie kompozycje z wplecionymi w nie etnicznymi motywami z różnych kultur, odległych czasami zakątków świata.
  Park Muzyczny ECK, wstęp wolny

• Godz. 20:00 - warsztaty plecenia wianków
  sala kameralna; obowiązują zapisy pod nr tel. 87 621 80 00)

• Godz. ok. 21:00 ( promenada) 

            puszczanie wianków na jezioro Ełckie
            pokaz tańca z ogniem

Wydarzenie  odbywa się w ramach Światowego Forum Samorządów WUF 11.

Noc Kupały (zwana też nocą kupalną, kupalnocką, kupałą) – słowiańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku, co przypada około 21-22 czerwca. W krajach anglosaskich pod nazwą Midsummer, w germańskich Mittsommerfest. Kościół katolicki, nie mogąc wykorzenić corocznych obchodów Sobótki z wywodzącej się z wierzeń słowiańskich obyczajowości, podjął próbę zasymilowania święta z obrzędowością chrześcijańską (stąd późniejsza wigilia św. Jana – potocznie zwana też nocą świętojańską, posiadająca wówczas wiele zapożyczeń ze święta wcześniejszego – obchodzona w nocy z 23 na 24 czerwca.

Na południu Polski, Podkarpaciu i Śląsku uroczystość o podobnym charakterze zwie się sobótką lub sobótkami, na Warmii i Mazurach palinocką. Nazwa Noc Kupały, kupalnocka utrwaliła się w tradycji Mazowsza i Podlasia.

Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości, powszechnie obchodzone na obszarach zamieszkiwanych przez ludy słowiańskie, ale również w podobnym charakterze na obszarach zamieszkiwanych przez ludy bałtyckie, germańskie i celtyckie, a także przez część narodów ugrofińskich, np. Finów (w Finlandii jest jednym z najważniejszych świąt w kalendarzu) i Estończyków. Na Łotwie pod nazwą Līgo jest wolnym od pracy świętem państwowym (23 i 24 czerwca). Również na Litwie dzień 24 czerwca, od 2005 roku, jest wolny od pracy.

Święto to jest często opisywane i popularyzowane współcześnie jako rodzima alternatywa wobec zachodnich walentynek.